محبت و تکریم

     نیاز به محبت و تکریم نیازی فطری، روحی و روانی است که در همه ی انسانها بویژه در کودکان وجود دارد.
برخورد توأم با کرامت و محبت موجب سلامت روان و تقویت عزم نفس می گردد. دو ویژگی مهم محبت و تکریم همواره از خصوصیات اخلاقی انسانهای بزرگ چو نبی مکرم حضرت محمد(ص) بوده است. آن حضرت در این زمینه با تأکید فراوان فرموده اند: محیط خانه را محل رد و بدل کردن محبت قرار دهید و والدین اجازه دهند که فزندان با ،محبت بزرگ شوند و خود الگوی مناسبی برای فرزندان باشند. اگر این توصیه حکیمانه را به کار گیریم در آینده ای نه چندان دور شاهد جامعه ای سالم و بدون تنش خواهیم بود.
به امید آنکه در نگرش اعضای خانواده افق های تازه تری بگشایم، در این شماره به دو گل واژه ی حیاتی محبت و تکریم می پردازیم.
دوستدار شما


تعریف محبت و تکریم :
محبت به معنی دوست داشتن کسی و تکریم به معنی حب ذات و دوست داشتن خود است؛ بطوریکه اگر محبت از جانب دیگران به فرد ابراز شود موجب احساس رضایت و خشنودی او می گردد.
ویژگی های انسان با کرامت و با محبت : سخی، بخشنده و قدردان محبت های دیگران است، به عهد خود وفا می کند، جواب بدی را با خوبی می دهد، از دیگران چیزی درخواست نمی کند و ارزش های انسانی خود را محترم می شمارد.

اصول تکریم و محبت :
1 – تکریم و محبت به کودک در آغاز ورود به مدرسه باید به اندازه ای باشد که وابستگی کودک را به مادر قطع و او را به مدرسه علاقمند کند.
2 – تکریم و محبت محدود به افراد خاصی نیست، بنابراین تمامی افرادی که با کودک سرو کار دارند باید با محبت و کرامت رفتار کنند.
3 – تکریم و محبت باید منطقی و به دور از تبعیض باشد.
4 – تکریم و محبت باید قلبی و به دور از تصنع باشد.
5 – علت تحریم و محبت باید برای کودک قابل فهم باشد.
6 – تکریم و محبت به اندازه ای باشد که مانع تربیت صحیح نشود( کودک بداند که در مقابل رفتار شایسته مورد محبت واقع می شود)
7 – از آنجا که محبت و تکریم از نیازهای اساسی انسان است نباید ابراز آن مشروط باشد (این کار را انجام بده تا دوستت داشته باشم).
8 – در ابراز محبت و تکریم، سن توانایی و درک کودک را در نظر بگیریم و افراط نکنیم
9 – تکریم و محبت به گونه ای ابراز شود که برای کودکان قابل درک باشد.
10 – تکریم و محبت مختص به کودکان نیست لذا لازم است با توجه به موقعیت و جایگاه افراد (همسر ، خویشان ، بزرگترها و...) آنان را تکریم کنیم.
11 – ابراز محبت به فرزندان به گونه ای باشد که در صورت مواجه شدن با محرومیت بتواند مشکل را حل کند.

اجازه دهیم محرومیت را در بعضی از مراحل زندگی اش تجربه کند و بداند که :

اثرات تربیتی ابراز محبت و تکریم :
کودکی که از تکریم و محبت والدین بخصوص مادر به اندازه لازم برخوردار شده باشد؛
1 - احساس امنیت می کند.
2 – روانی شاد و دلی با نشاط دارد (متعادل است).
3 – احساس محرومیت نمی کند پیوسته امیدورار است.
4 – خوش بین و خوش قلب است.
5 – خیرخواه و انسان دوست است و به فضایل انسانی احترام می گذارد،
6 – دارای سازگاری و سلامت روان است.
7 – اجتماعی تر و دارای اعتماد به نفس است.
8 – رشد تحصیلی بالاتری دارد.
9 - از هوش عاطفی و خلاقیت بیشتری برخوردار است.
10 – چون طعم شیرین محبت و تکریم را چشیده، قادر است این آب حیات را به دیگران نیز هدیه کند.
11- مشکلات و تغییرات دوران بلوغ را بهتر می پذیرد و با آنها کنار می آید.
12 – در نوجوانی فریب هوسبازان و رانده شدگان اجتماعی را نمی خورد، (به حیثیت خانوادگی مقید است).
13 – در سنین جوانی احساس محرومیت ، بی پناهی و سردرگمی نمی کند، بنابراین به کانونهای فساد( اعتیاد، میگساری و ... ) پناه نمی برد.

راههای ابراز محبت و تکریم به فرزندان :
1 – در هفت سالگی اول زندگی همبازی آنها باشیم.
2 – به فرزندانمان سلام کنیم.
3 – به عهد و پیمانی که با آنها بسته ایم وفادار باشیم.
4- در مقابل خطاهایشان صبورانه رفتار کنیم.
5 – برای سخنان آنها ارزش قائل شده شنونده خوبی باشیم.
4 – مقابل دیگران (حتی افراد خانواد) به شخصیت آنها احترام بگذاریم.
7 – کودکان را به مجالس و میهمانی ها دعوت کنیم.
8 – از توجه کردن به آنها حتی در موقع غذا خوردن غفلت نکنیم.
9 – به دور از چشم دیگران خطاهای فرزندان مان را به آنها گوشزد کنیم.
10 – نکات مثبت رفتار آنها را در نزد دیگران بازگو کنیم.
11 – به شخصیت آنها احترام بگذاریم و مانند یک بزرگسال با آنها رفتار کنیم(بزرگی بدهیم تا احساس بزرگی کند).
12 – با فزندانمان به ویژه در دوران نوجوانی مشورت کنیم.
13 – نامهای زیبا و با معنا برای فرزندان انتخاب کنیم تا در بزرگی نزد همسالانشان شرمنده نشوند.
14 – بجای انتقاد، فرزندانمان را تشویق کنیم.
15 – برای ابراز محبت به کودکان خردسال، آنان را در آغوش بگیریم، ببوسیم و با آنها ارتباط فیزیکی برقرار کنیم.
16 – در حضور آنان تأکید کنیم که بسیار عزیز و دوست داشتنی هستند.
17 – کودکان را تشویق کنیم تا دوستان خود را در صورت امکان به منزل دعوت کنند.
18- هنگامی که عمل ناپسندی از فرزندمان سر می زند، به جای سرزنش کودک، عمل او را نکوهش کنیم نه شخصیت او را.
19 – هنگام خواب فرزندانمان را ببوسیم و حتماً به آنها شب بخیر بگوییم.
20 – در صورت مخالفت با درخواست نابجای فرزندان، گفتن «نه» را با پیامی محبت آمیز همراه کنیم : (بخاطر علاقه ای که به تو دارم اجازه نمی دهم در خیابان دوچرخه بازی کنی، چون ممکن است صدمه ببینی).
21 – با اقوام و دوستانی که به فرزندمان محبت دارند بیشتر معاشرت کنیم.
22 – وقتی فرزندمان کار درستی انجام داد، احساس رضایت و خرسندی خود را با تأیید و تشویق به او نشان دهیم.
23 – گذراندن اوقات والدین با فرزندان مانند رفتن به پارک ، کوه، مسافرت و یا بازی کردن و درس خواندن با آنان نوعی ابراز محبت و تکریم آنهاست.
24 – به مناسبت روز تولد، رسیدن به تکلیف، اتمام دوره تحصیلی و قبولی دانشگاه و ... با دعوت از دوستان صمیمی فرزندمان جشن کوچکی برای او بگیریم و به او هدیه بدهیم.
25 – از منحصر به فرد بودن فرزندمان ابراز خوشحالی و خوشبختی کنیم و با بیان جمله هایی مانند «چقدر خوشحال و خوشبخت هستیم که خدا تو را به ما داد» ، احساس محبت و دوست داشتن خود را به او منتقل کنیم.
26 – عکس فرزندمان را در منزل و کیف پول و دفتر کارمان قرار دهیم.

منبع : حسن زارعیان